Çok güzel pastalar yaparlardı. Çaylar ise büyük fincanlarda gelirdi

Baylan günlerini mutlu ve heyecanlı günler olarak anıyorum. 1950’li yıllara geri dönüyoruz… bir çeşit nostaljiyle karşı karşıyayım. Güzel günlerdi gerçekten Baylan günleri. Bir ihtiyaçtan doğmuştu. Orada buluşan arkadaşlar en son şiirlerini okurlar, yayımlanmış en son öyküler üzerinde tartışmalar yapılır, yeni felsefi görüşler, dünya görüşleri üzerinde durulur… böyle bir yerdi Baylan. Güzel bir pastaneydi doğrusu, herhalde Avrupa’daki örneklerini aratmayan bir pastaneydi. Baylan pastanesinin pastalarını da hatırlıyorum. Çok güzel pastalar yaparlardı. Çaylar ise büyük fincanlarda gelirdi. İstanbul geleneğini sürdüren bir pastaneydi, şimdilerde böylesini bulmak zor. Baylan bir çeşit gündüz buluşma yeriydi ve gündüz buluştuktan sonra da geceleri ne yapacağımız, nereye gideceğimiz aşağı yukarı saptanırdı burda.